دوباره سینه ی تنگم بهانه می گیرد               بیا  و  درد دلم  را دوباره  درمان  کن

بیا و نیمه شبی یا سحر گهی مولا                مرا به بزم مناجات خویش درمان کن

                                          *************

تمام عمر جوانی گذشت در غفلت                دگـر نمانـده نشانی ز پـرده ی عصـمت

فرو رفته  ترینم به ورطه ی  ظلمت                 به نور خوف و رجاء سینه ام چراغان کن

                                         *************

مسیر پر فتن و کوله بار من خالی                نمانده بهر مناجات حال و احوالی

بیا و معجزه ای کن شکاف ده دل را               گناهکار ترین را ز نو مسلمان کن

                                        *************

به اختیار خودم رو سیاه تر گشتم                 گناه کردم و هر دم تباه تر گشتم

بیا به بند اسارت به زور با اجبار                    غلام خیره سرت را غلام ایمان کن

                                        *************

اگـر اسـیر گنـاهان جام دهـم هیـهات             اگر دوباره به شیطان امان دهم هیهات

گدایت آمده با کاسه ی تهی در دست            بــرای بــار هــزارم بیــا و احـسان کـــن 

شعر از: حسین محسنات

نسیم دربدرم گرد راه آوردم
زشب سیاه ترم رو به ماه آوردم

دوباره توبه شکستم دلم پریشان شد
دوباره بر سـر دوشم گنــاه آوردم

به جرم خیره سری بنده را عذاب کنید
ولی بدان بدنی همچو کاه آوردم

دلم شکست دو چشمم دو ابر باران شد
زسینه ناله ای از جنس آه آوردم

در آستان کرم شرط مسئلت فقر است
تمام فقرم و رو سوی شاه آوردم

اگرچه لایق لطف تو نیستم اما
برای جلب نگاهت نگاه آوردم

همان گدای شب جمعه ام که کاسه بدست
بــه روضـه ی شـه بـی سـر پـنـاه آوردم

زدند سینه ی من را به نام عشق حسین
نـشــان نــوکــری بــارگــاه آوردم

ما بین حال خوف و رجا گریه می کند

بر قطره های خون خدا گریه می کند

حرف دلش همین که به گودال می رسد
چشمش به ذکر کوفه بیا گریه می کند

بغض علی(ع) بهانه ذبحت شده حسین(ع)
مسلم برای راس جدا گریه می کند

از مکر این جماعت شبه الرجال شهر
حتی زمین و آب و هوا گریه می کند

بالای این عمارت نیرنگی و ریا
حس میشود که باد صبا گریه می کند

در لحظه ی طواف حرم خوب دیده اید ؟
کعبه برای کرببلا گریه می کند

همراه حاجیان که به قربانی آمدی
بعد از شما صفا و منا گریه میکند

اینجا به گریه های پدر خنده می کنند
وقتی به تکه های جدا گریه می کند

مشکی که همره قمر این عشیره است
با دیدن دو دست رها گریه می کند

وقتی سه شعبه طعنه به شمشیر می زند
عالم به حال طفل شما گریه می کند

در حیرتم همان که به قتلت نشسته است
بر روی سینه ی تو چرا گریه می کند ؟

بر غربت سه ساله قامت کمان نگر
وقتی کنار تشت طلا گریه می کند

یک سال و نیم بعد تو سالار تشنه لب
زینب(س) فقط برای شما گریه می کند

شاعر : سعید قاسمی

بلند مرتبه شاهی برادرش افتاد
تمام هستی او در برابرش افتاد

چه شد که روز دهم آسمان به زیر آمد
در آن دمی که علمدار پیکرش افتاد

تمام اهل حرم خون به گریه در وقتی
عمود ملجم دوم برآن سرش افتاد

گمان کنم که حسین(ع) مرگ خود زحق میخواست
همین که از سر اسب میر لشکرش افتاد

حسین(ع) که قامت او کعبه ملائک بود
ولی زمرگ برادر سراسرش افتاد

برای ساقی آبی که تشنه جان می داد
عزیز فاطمه(ع) همراه خواهرش افتاد

نشان  بوسه حیدر(ع) هنوز هم پیداست
بر آن دو دست شفاعت که از برش افتاد

قد کمان حسین(ع) همچو مادرش زهراست
مگر که خون خدا یار و یاورش افتاد

ازین به بعد آسمان همیشه تاریک است
چراکه ماه مدور ز محورش افتاد

شاعر : سعید قاسمی

ما را بنشان، زیر پر و بال خودت

یک قدر برس به وضع و به حال خودت

هر چند فدک، گرفته شد؛ چیزی نیست

مادر   فدکِ هستی من مال خودت

.....

حق امت، حق ولیّ را بردند

توحید به شکل عملی را بردند

دعوا به سر فدک نبوده آخر

طومار ولایت علی را بردند

...........

ظلم است، کتک به یاس نیلی بزنند

شلاق و لگد، به هر دلیلی بزنند

دست پدرت بسته، کجایی مهدی؟

نگذار به مادر تو سیلی بزنند

.........

بوی پدرت می آید، غصه نخور

او پشت درت می آید، غصه نخور

تنهایی در بقیع سخت است ولی

دارد پسرت می آید، غصه نخور

........

روزی، نظر فاطمه برمی گردد

دیگرهنر فاطمه برمی گردد

تا اجر مصائب پدر را بدهد

مهدی، پسر فاطمه برمی گردد

شاعر : میثم امانی