شعری با گویش محلی(لری)
حسین هَم محرم وابِیدِه دِلُم سیوِسَّی
حسین به عشق تو گناهِلُم پِرِسَّی
حسین اِسمِت که اِییای گناه شَرم اِیکنِه
حسین اَ غم تو دل هَر رو زَخم اِیکنِه
حسین تموم جوونیم وِ پات گِذشت
حسین روز به روزُم مثل عاشورات گِذشت
حسین نومت که اِییای غیرتُم وِ جوش اِییای
حسین وقتی ایگُوم حرم حرفی سِیم نِیای
حسین وِ قُربون خدا بِرَم که آفریدت
حسین بِنازُم وِ مادری که پَروریدت
حسین زندگیم با تو شرینَه بی تو نُنُم چِه کِنُم
حسین اَ بِهِشتَم بِدِنُم بی تو نُنُم چِه کِنُم
حسین مَحْلی دِلُم اِیخوی بِوینِمِت
حسین چِه ایتَرسُم بِمیرُم نِبینِمِت
صادق خاتم پور
استقامت گامهای استوار زینب است