ما بین حال خوف و رجا گریه می کند
بر قطره های خون خدا گریه می کند
حرف دلش همین که به گودال می رسد
چشمش به ذکر کوفه بیا گریه می کند
بغض علی(ع) بهانه ذبحت شده حسین(ع)
مسلم برای راس جدا گریه می کند
از مکر این جماعت شبه الرجال شهر
حتی زمین و آب و هوا گریه می کند
بالای این عمارت نیرنگی و ریا
حس میشود که باد صبا گریه می کند
در لحظه ی طواف حرم خوب دیده اید ؟
کعبه برای کرببلا گریه می کند
همراه حاجیان که به قربانی آمدی
بعد از شما صفا و منا گریه میکند
اینجا به گریه های پدر خنده می کنند
وقتی به تکه های جدا گریه می کند
مشکی که همره قمر این عشیره است
با دیدن دو دست رها گریه می کند
وقتی سه شعبه طعنه به شمشیر می زند
عالم به حال طفل شما گریه می کند
در حیرتم همان که به قتلت نشسته است
بر روی سینه ی تو چرا گریه می کند ؟
بر غربت سه ساله قامت کمان نگر
وقتی کنار تشت طلا گریه می کند
یک سال و نیم بعد تو سالار تشنه لب
زینب(س) فقط برای شما گریه می کند
شاعر : سعید قاسمی
آهش زمین کوفه را غم بار می کرد 