سلام بر رمضان ماه آرزومنـدان

سلام بر سحرو آه و دیده ی گریان

سلام برشب قدرو شمیم عطر بهشت

سلام بر دل بی تاب ، روضه ی رضوان

سلام ماه مناجات ، ماه جود و سخا

سلام ماه دعا ماه رحمت و احسان

سلام بر دل مشتاق و حسرت دیدار

سلام بر گهر دیده ی امام زمان

سلام بر دم افطار و روضه های حسین

سلام بر عطش و ظهر گرم تابستان

سلام بر لب خشکی که تا ترک برداشت

سلام داد به لبهای شاه تشنه ابان

همان مام غریبی که در میان دو نهر

نداشت قطره ی آبی برای تازه جوان

همان شهی که درآن ظهربی کسی حتی

نداشت یاوری و گشت صید تیر و کمان

سپاه نیزه و شمشیر و یک تن بی جان

زدند بر بدنش ضربه های بی پایان

سری به نیزه بلند است خواهری آمد

رسید مادر پهلو شکسته لطمه زنان

کجاست پیرهنت مادرت به قربانت

سرت به نیزه تنت مانده بر زمین عریان

منم همون بنده ای که یه عمریه از تو دورم              

گناه داده فریبم گرفته فهم و شعورم

منم همون بنده ای که زمزمه بر لب ندارم               

دلم سیاه سیاهه ناله ی یا رب ندارم

گذشت عمر جوانی منم که بودم فراری                   

چیزی بدستم نیامد بغیر مستی و خواری

تو مالک عرش اعلی تو پادشاه زمینی                    

تو صاحب جنه و نار تو ارحم الراحمینی

اگه گناهم زیاده به وسعت ریگ صحرا                      

امید دارم ببخشی من از تو دارم تمنا

نماز و آه شبانه  دعا و ذکر و مناجات                       

نصیب ما هم بگردان گشاده کن درب حاجات

نصیب ما هم بگردان روزای بی معصیت را                

که روز عید است با رب برای ما رو سیا ها

به رو سیاهت عطا کن مزار ارباب بی سر                

یه اسلام علیک پایین پاهای اکبر

به رو سیاهت عطا کن گریه هرصبح وهرشب           

  اشک امام زمانی برای غم های زینب


شاعر:حسین محسنات

دوباره سینه ی تنگم بهانه می گیرد               بیا  و  درد دلم  را دوباره  درمان  کن

بیا و نیمه شبی یا سحر گهی مولا                مرا به بزم مناجات خویش درمان کن

                                          *************

تمام عمر جوانی گذشت در غفلت                دگـر نمانـده نشانی ز پـرده ی عصـمت

فرو رفته  ترینم به ورطه ی  ظلمت                 به نور خوف و رجاء سینه ام چراغان کن

                                         *************

مسیر پر فتن و کوله بار من خالی                نمانده بهر مناجات حال و احوالی

بیا و معجزه ای کن شکاف ده دل را               گناهکار ترین را ز نو مسلمان کن

                                        *************

به اختیار خودم رو سیاه تر گشتم                 گناه کردم و هر دم تباه تر گشتم

بیا به بند اسارت به زور با اجبار                    غلام خیره سرت را غلام ایمان کن

                                        *************

اگـر اسـیر گنـاهان جام دهـم هیـهات             اگر دوباره به شیطان امان دهم هیهات

گدایت آمده با کاسه ی تهی در دست            بــرای بــار هــزارم بیــا و احـسان کـــن 

شعر از: حسین محسنات

نسیم دربدرم گرد راه آوردم
زشب سیاه ترم رو به ماه آوردم

دوباره توبه شکستم دلم پریشان شد
دوباره بر سـر دوشم گنــاه آوردم

به جرم خیره سری بنده را عذاب کنید
ولی بدان بدنی همچو کاه آوردم

دلم شکست دو چشمم دو ابر باران شد
زسینه ناله ای از جنس آه آوردم

در آستان کرم شرط مسئلت فقر است
تمام فقرم و رو سوی شاه آوردم

اگرچه لایق لطف تو نیستم اما
برای جلب نگاهت نگاه آوردم

همان گدای شب جمعه ام که کاسه بدست
بــه روضـه ی شـه بـی سـر پـنـاه آوردم

زدند سینه ی من را به نام عشق حسین
نـشــان نــوکــری بــارگــاه آوردم

هم آب و هوا برایتان میگرید

هم ارض و سماء برایتان میگرید

هم کوه میان روضه ات میلرزد

هم شاه و گدا برایتان میگرید

هم دیده صاحب الزمان هرشب و روز

هم دیدهی ما برایتان میگرید

بیمار اگرچه ارمنی هم باشد

از بهر شفا برایتان میگرید

 در هر شب جمعه مادرت می آید

در کرب و بلا برایتان میگرید

گه بر سر تل و گه به مقتل زینب

در سعی و صفا برایتان میگرید

در روضه ی تنهائیتان تیر جدا

شمشیر جدا برلیتان میگرید

آن نیزه که بوسه ها زده بر بدنت

از خون شما برایتان میگرید

در گودی گودال نفهمیدم من

این شمر چرا برایتان میگرید

حسین محسنات

گرد و خاکی ز دور میبینم        آفتـابی ز دور می تـابـد

همره صد هزار قافله دل          کاروان حسین می آید

                       --------------------

بوی عطری عجیب می آید        کاروان نه که باغی از گاها

گوئیا از بهشت خلد برین          پا نهاده به خاک کرب و بلا

                       --------------------

دسته دسته ملائک آمده اند        تا که خاک قدم به دیده نهند

ذره ای خاک راه قافله را               از برای بهشتیان ببرند 

                       --------------------

عطر و بویی محمدی دارد            چه جوان دلاوری دارد

اشبه الناس خّلقً و خُلقً            یا که اصلا پیمبری دارد

                       --------------------

علمی بر فراز بیرق ها               بر سر دوش اشجع الناس است

حرم آرام کودکان در خواب          تکیه گاه خیام عباس است

                       --------------------

آرمیده میان گهواره                     شیرخواری شبیه قرص قمر

در کنارش رباب می خواند            ای فدای لبان تو مادر

                       --------------------

آن طرف تر رقیه با خنده             میزند بوسه بر رخ بابا

پدر اورا گرفته در آغوش              میزند شانه گیسوانش را

                       --------------------

از پس پرده ای ز هودج نور           عمه ی کاوان هویدا شد

هرکسی بود گرد محمل او           دست بر سینه اش زدو خم شد

                       --------------------

غرق در عزت و جلال و شکوه         گشت خاتون پیاده از محمل

دست بر شانه ی علی اکبر           پا رکابش شده ابو فاضل

                       --------------------

خــیمه زد کــاروان ثارالـلـه              علـم بیـرق و کـتل بر پا

چند روزی گذشت تا که رسید         غربت عصر روز عاشورا

                       --------------------

علم افتاده بر زمین اما                   نیست آثاری از علمداری

یک طرف مشک یک طرف سقا        خیمه ها غرق در عزاداری

                       --------------------

کاروان جای یک سبد لاله             دشتی از لاله های پرپر داشت

خیمه ها جای یک علی اکبر          حال یک کربلا پیمبر داشت

                       --------------------

از دم تیر تیغ و سر نیزه                گشته پر گل زمین کرب و بلا

نا نجیبی سوار آورده                    تا بگیرد گلاب قاسم را

                       --------------------

ناقه های برهنه آوردند                  تازیانه زدند زینب را

عمه ی خیمه ی بنی هاشم          مانده بین حرامیان تنها

                       --------------------

نه عمویی کنار عمه رسید            نه عصایش دو دست اکبر بود

آنکه هر دم کنار زینب بود             بین گودال پاره پیکر بود

                       --------------------

حمله بر خیمه گاه آوردند             همه آتش به آشیانه زدند

عوض بوسه و نوازش ها              سیلی و ضرب تازیانه زدند

                       --------------------

ناله میزد رقیه در آتش               سوخته گیسوان ما بابا

در شلوغی مرا رها کردی            رفته ای روی نی چرا بابا

حسین محسنات

آهش زمین کوفه را غم بار می کرد

از فرط غربت تکیه بر دیوار می کرد

شرمنده بود و خسته بود و دل شکسته

بهر کسی گوئی دعا بسیار میکرد

شرمندگی در دیده گانش موج میزد

با نا امیدی زیر لب تکرار میکرد

کوفه نیا کوفه نیا امروز در شهر

با هر که حرفت را زدم انکار میکرد

کوفه نیا من با دو چشم خویش دیدم

آهنگرش هم روز هم شب کار میکرد

بازار تیر و تیغ و نیزه داغ داغ است

هرکس به امید تنت انبار میکرد

آنکه برایت نامه ها میداد هر روز

امروز بر قتل شما اسرار میکرد

پیر و جوان این جماعت بی وفایند

عبد خدا نه بنده ی سیم و طلایند

دیروز مشتاق وصال یار بودند

امروز هم پیمانه با اهل زنایند

آقا نیا این قوم قصد جنگ دارند

در انتظار کشتن طفل شمایند

من از سر بارار ها فهمیدم اینها

پایش بیفتد بی حیای بی حیایند

حسین محسنات

باز هم عطر سیب می آید           این زمین باز آسمانی شد

باز در روضه های هر خانه            وقت یبن الشبیب خوانی شد

                            --------------------

اهل عالم بگوش بار دگر              فرصت نوکری فراهم شد

بعد از آن انتظار طولانی               عاقبت نوبت محرم شد

                              --------------------

گفت آن رهرو طریقت ما                 این محرم حیات اسلام است

محفل روضه ،خون سرخ شهید         رازهای ثبات اسلام است

                            --------------------

ای حسین شیعیان ایرانی             هرچه دارند از محرم توست

عزت و اتحاد و آزادی                      همه از لطف پرچم غم توست

                            --------------------

با تاسی به انقلاب شما               ما بریدیم دست استکبار

سوخت آن لانه های جاسوسی      برملا گشت فتنه ی بد کار

                            --------------------

در همه صحنه ها نشان دادیم         که جدا از مرام نامردیم

ننوشتیم نامه ها خودمان              تا حریم شما سفر کردیم

                            --------------------

خاک ایران همه سرای شماست        امشبی را بیا عبور کنیم

خاطــرات  محـــرم  شــهر                 بهبهان را کمی مرور کنیم

                            --------------------

در همین بهبهان زمانی که              خواندن روضه سخت تاوان داشت

روضه هایت حسین بر پا بود             سینه ها نور پاک ایمان داشت

                            --------------------

با دم ناظم الشریعه ی تو                همه رفتیم در سفینه ی تم

بـا احــادیـث ارجــانـی ها                شد همین شهر ما مدینه ی تو

                            --------------------

یاد آن روز های رفته بخیر                همه سینه زن شما بودیم

بین آن دسته جات و هیئت ها         مثل مرغی زتن رها بودیم

                            --------------------

کوچه ها بوی کربلا می داد               عطر هر خانه بوی نذری بود

نوحه میخواند حق پرست و همه       سینه ها بود در غم تو کبود

                            --------------------

پهلوانان شهرمان همگی               نوکران محرمت بودند

دسته ی کاوانسرا جمله              غرق در شور ماتمت بودند

                            --------------------

از خود صحن حضرت شافضل           تا خود حیدر ابن موسی ما

بر سر و سینه میزدیم آن دم            مهر میشد برات کرب وبلا

                            --------------------

در میان سه سنگ خوانی ها          سنگ عباسرا به سینه زدیم

هر محرم به عشقتان مولا              دو دمه واحد و زمینه زدیم

                            --------------------

تا که ناقوس یک نبرد زدند             شهر آرام ما چه غوغا شد

بر بلندای تکیه ها  علم                یک قدم تا بهشت بر پا شد

                            --------------------

حاصل نوکری برای شما               حاصل اشک دیده و دل خون

حاصل آن جوان سینه زنت          شد شهید جزیرهی مجنون

                            --------------------

سنگر جبهه ها به ما آموخت         که تو بابای ما جوانانی

هر جوانی به عشق روح الله          شد علی اکبر جمارانی

                            --------------------

بهر لبیک حرف رهبرمان              همگی عابس و حبیب شدیم

پای هل من معین غربت او          همه در خون خود خضیب شدیم

                            --------------------

غربت چارشنبه ی پیروز              شد شبیه غروب ثارالله

ان همه نو نهال غرق بخون          همگی قاسمند و عبدالله

                            --------------------

کربــلای شلمچــه و فــکه                    بود سر تا سرش تماشایی

خاک پاکش چه عطروبویی داشت        از بقایی ، ستونه ،  دانایی

                            --------------------

ای فدایت هزارو صد لاله                 ما به سر شوق کربلا داریم

گر شوی باز هم تک و تنها               ما همه مسلم وفاداریم

                            --------------------

ما زتو دل نمی کنیم آقا             ما زنسل دقایقی هستیم

بهر فتح الفتوح خیبرها             همه همرزم صادقی هستیم

                            --------------------

طول تاریخ ما نشان دادیم           با محرم چه درس ها دیدیم

آخرین درس مکتب سرخت          درس خون را چه خوب فهمیدیم

                            --------------------

ماهمه غرق در تولائیم              از ولایت همیشه می خوانیم

پای سید علی خامنه ای           تا طلوع ظهور می مانیم

                            --------------------

باز مردم محرم آمده است            قدر دانید این همه غم را

مثل اجدادتان شما هم باز           خوب برپا کنید پر چم را

حسین محسنات

تا که غم در سینه ی ما جا گرفت                    ذکر یا مولای ما بالا گرفت

عاشقان مدحوش و شیدای علی                     محور هستی تولای علی

خالق منان به عشق مرتضی                          آفریده هستی و افلاک را

عرش را با نام او زیبنده کرد                             یا علی گفت وجهان را زنده کرد

گفت بر آدم تو را کردم نبی                              پس ولی عالمیان شد علی

با علی آباد هر ویرانه شد                                آتش نمرود هم گلخانه شد

نوح در سودای آن طو فان سخت                     نام او را برد طوفان وانشست

ذات او در اصل ذات کبریاست                           بین انسان است و از انسان جداست

سوره ی قدر است قدر عزتش                         شان انسان است شان حیبتش

عدل افتاده به پایش از ادب                              وصله دارد جامه ی شاه عرب

در احد جانش سپر شد مرتضی                       تا نگیرد زخم جسم مصطفی

جنگ خندق صحنه ی جولان او                        عالم و  آدم  همه  حیران  او

عبدود را کشت عالم شد خموش                      بانگ تکبیر خدا  آمد به گوش

تک سوار صحنه های کارزار                             صاحب شمشیر تیز ذوالفقار

بعد پیغمبر چرا مظلوم شد                               عالمی از علم او محروم شد

بود   در  ایام  تنهایی  او                                   در دو چشمش خار تیغی در گلو

چاه کوفه یار شبهای علی                               همنشین درد و دلهای علی

بی وفایی ها علی را خسته کرد                      حیدر کرار را کت بسته کرد

دست بسته شیر حق را می برند                      پیش چشمش هستی اش رامیزنند

داد تیغ  ابن ملجم   خاتمه                                   بر فراغ مرتضی و فاطمه

تیغ زهر آگین به فرقش جا گرفت                       جان مولا را غم زهرا گرفت

حسین محسنات

ای نام تو زیبا ترین                   شیدای تو رسوا ترین

عشق تو با جانم اجین              ای اولـیـن و آخـریـن

                      مرآت رب العالمین

                      مولا امیر المومنین

ای عـلـت معـلـول ها                ای باور مجهول ها

مجنون ترین بهلول ها               در وادیت معمول ها

                      مستی عشقت آتشین

                      مولا امیرالمومنین

کعبه ولادت گاه تو                 مسجد شهادت گاه تو

عالم عبادت گاه تو                 همواره حق همراه تو

                      خاکی ترین بالا نشین

                      مولا امیرالـمومنـین

راهت صراط المستقیم             و خُلقِکَ خُلقٍ عَظیم

و قـَـلبـِـکَ قَلـبٍ سَــلیم            برما کرم کن یا کریم

                      تفسیر قرآن مبین

                      مولا امیرالمومنین

لـفـظ کلامــت دلربـا             صوم و صلاتت بی ریا

ای عرشیان را رهنما           ای جـلوه ی نــور خــدا

                      ای پای تا سر در یقین

                      مولا امیـرالمـومنـیـن

بازوی تو خیبر گشا             خشم تـو خشم کبریـا

بـهر تـو جبار سماء             توصیف کرده لا فتی

                      نامت شجاعت آفرین

                      مـولا امیر المـومنیـن

در سجده های اعتکاف          در بین احرام و طواف

یا در جهاد و درمصاف            هرگز نـداری انعـطاف

                      رفتار تو معیار دین

                      مولا امیر المومنین

ای بهترین فـریـاد رس             تو جنتی ما خار و خس

ای حب توهمچون نفس           قدر تو را نشناخت کس

                      ای دردوعالم بی قرین

                      مـولا امیرالمـومـنیـن

آقا تویی مولا تویی              ما قطره و دریا تویی

بر خاکیان بابا تویی             آرامـش زهرا تـویی

                      همتای زهرا برزمین

                      مـولا امـیرالمـونـیـن

حسین محسنات

علی را خدا بهترین آفریده                        به عشقش بهشت برین آفریده

برای ثواب و عقابش خداوند                      تـرازو و مـعیـار دیـن آفریـده

نباشد مثالی برایش که اورا                     خدا یکه و بی قرین آفریده

به آن غاصبان خلافـت بگوئید                   علی را خدا جانشین آفریده

از آن روز اول خـداونـد او را                        امیر زمان و زمین آفریده

نه در روز آدم گلــش را سرشته               همین را بدان پیش از این آفریده

تو برتر بدان هر چه هم من بگویم             که او را چنان و چنین آفریده

سرانجام توصیف حیدر جنون است           خدایش جنون آفرین آفریده

 حسین محسنات

باده ی غم در سبوی ماست آقا جان بیا

ذکر نامت  گفتگوی  ماست  آقا جان بیا

تاکه خون عاشقان می جوشد از کرب و بلا

اشک خون آب وضوی ماست آقا جان بیا

خون یک ششماهه امضائیست بر آئین ما

شیعه  بودن  آبروی  ماست  آقا جان بیا

یک محرم  بهر  خودسازی  کفایت  میکند

غیر از این مشکل زخوی ماست آقا جان بیا

ظهر عاشورا به ما درس شهادت داده است

راه عزت سمت وسوی ماست آقا جان بیا

کاش ما هم کربلا بودیم و پرپر می شدیم

اربا"  اربا   آرزوی  ماست  آقا  جان   بیا

کاش راس ما به روی نیزه ها جا می گرفت

لایق خنجر  گلوی  ماست آقا  جان  بیا

خوش به حال آنکه چون ارباب سر بنهاد و رفت

راه زینب  پیش  روی   ماست  آقا   جان   بیا

حسین محسنات

صدای پای غریبی زدور می آید
دوباره لحظه ی ناب حضور می آید

دوباره بی سر و پا می شود دل مجنون
دوباره بر سر شوریده شور می آید

خبر رسیده طلوع سپیده نزیک است
به ظلمت دل ما باز نور می آید

رسیده پیرهنی دیده ها چراغان شد
به کلبه ی غم و ماتم سرور می آید

صبور باش که یک جمعه از همین ایام
ز پشت پرده ی غیبت صبور می آید

جوانیم سپری شد اجل امانم ده
به چشم خویش ببینم ظهور می آید

حسین محسنات

این دیده را ساحل دریاچه کرده ایم

عمریست غیر گریه در اینجا چه کرده ایم ؟

عاشق به پای دلبر خود سر نهاده است

ما پای عشق بازی مولا چه کرده ایم ؟

عاشق شهید میشود و باز غرق خون

گوید خجل برای تو آقا چه کرده ایم؟

عاشق شهید کرب و بلای حسین بود

ما جز طواف کعبه ی آنها چه کرده ایم ؟

عاشق تمام عمر گرفتار دلبر است

ما غیر حرف ، غیر تماشا چه کرده ایم ؟

شرمنده از حال پریشان زینبیم

ما در قیاس زینب کبری چه کرده ایم ؟

وهابیان بیاد علی اصغر حسین

ششماهه میکشند ولی ما چه کرده ایم ؟

در روضه ی قرائت قرآن به روی نی

با من بگو که قاری خود را چه کرده ایم ؟

عمریست در برائت با اهل کوفه ایم

اما برای یوسف زهرا چه کرده ایم؟

آن عاشقان ولی خدا را به نی زدند

ما عاشقان ولی خدا را چه کرده ایم ؟

بر لب نوای العجل و در عمل ولی

تا که شود ظهور محیا چه کرده ایم ؟

حسین محسنات

باز دارم به سر هوای بقیع

باز این دل شده سرای بقیع

باز آتش گرفته سینه ی من

تا شود شمع و روشنای تو

خیمه ی اشک و آه و افسوس است

هر دلی گشته آشنای بقیع

یک شب جمعه زائران حسین

روضه خوانید از برای بقیع

تا که باشد گریز روضه یمان

از دل خاک کربلای بقیع

گریه کن بهر آن امامی که

آرمیده به شانه های بقیع

آن سفیر امام عاشورا

آخرین یادگار کرب و بلا

آنکه هم ناله با یتیمان بود

آنکه همپای با اسیران بود

آنکه با کاروان چهل منزل

بی سپر در دل بیابان بود

آنکه خاک قدوم بی جانش

سرمه ی دیده ی مغیلان بود

آنکه در کوچه های کوفه و شام

بر سرش اوج سنگ باران بود

آنکه در گوشه ی خرابه ی غم

پابه پای رقیه گریان بود

آنکه در صحن اشک چشمانش

غربت کربلا نمایان بود

گرچه سوزاند سینه اش را زهر

قاتلش خیمه های عطشان بود

لحظه ی آخری نمی دانم

زچه رو اینچنین پریشان بود

گفت من را کفن کنید اما

آن حسینی که شاه خوبان بود

غرق در خون سه روز پی در پی

بدنش روی خاک ، عریان بود

مرحم درد های ما زهرا  

هستی ما صفای ما زهرا

شیعه ایم و ولی ما حیدر

پاسدار ولای ما زهرا

قبله گاه قنوت عرش خدا

آسمان دعای ما زهرا

روز محشر میان خوف و رجاء

منجی هل عطای ما زهرا

باز هم فاطمیه آمد باز

مادری کن برای ما زهرا

حسین محسنات