دوباره آمده بویت  کجایی؟

دلم پر می کشد سویت  کجایی؟

ندیده، عاشق روی تو گشتم

ندیدم آخرش رویت کجایی؟

غریبی و اسیری و جدایی

به دام افتاده آهویت  کجایی؟

صدایت کردم و پاسخ نیامد

کجایی جان عمویت کجایی؟

مرا دیوانه کرده نیمه شب ها

می آید بوی شب بویت  کجایی؟

فرستادم به دنبالت، نبودی

شده زخمی پرستویت  کجایی؟

تو طاووس بهشتی هایی آقا

فدای طاق ابرویت  کجایی؟

دلم می خواهد اینکه یک شب آخر

نهم سر روی زانویت کجایی؟

شعر از : میثم امانی

منم همون بنده ای که یه عمریه از تو دورم              

گناه داده فریبم گرفته فهم و شعورم

منم همون بنده ای که زمزمه بر لب ندارم               

دلم سیاه سیاهه ناله ی یا رب ندارم

گذشت عمر جوانی منم که بودم فراری                   

چیزی بدستم نیامد بغیر مستی و خواری

تو مالک عرش اعلی تو پادشاه زمینی                    

تو صاحب جنه و نار تو ارحم الراحمینی

اگه گناهم زیاده به وسعت ریگ صحرا                      

امید دارم ببخشی من از تو دارم تمنا

نماز و آه شبانه  دعا و ذکر و مناجات                       

نصیب ما هم بگردان گشاده کن درب حاجات

نصیب ما هم بگردان روزای بی معصیت را                

که روز عید است با رب برای ما رو سیا ها

به رو سیاهت عطا کن مزار ارباب بی سر                

یه اسلام علیک پایین پاهای اکبر

به رو سیاهت عطا کن گریه هرصبح وهرشب           

  اشک امام زمانی برای غم های زینب


شاعر:حسین محسنات

دوباره سینه ی تنگم بهانه می گیرد               بیا  و  درد دلم  را دوباره  درمان  کن

بیا و نیمه شبی یا سحر گهی مولا                مرا به بزم مناجات خویش درمان کن

                                          *************

تمام عمر جوانی گذشت در غفلت                دگـر نمانـده نشانی ز پـرده ی عصـمت

فرو رفته  ترینم به ورطه ی  ظلمت                 به نور خوف و رجاء سینه ام چراغان کن

                                         *************

مسیر پر فتن و کوله بار من خالی                نمانده بهر مناجات حال و احوالی

بیا و معجزه ای کن شکاف ده دل را               گناهکار ترین را ز نو مسلمان کن

                                        *************

به اختیار خودم رو سیاه تر گشتم                 گناه کردم و هر دم تباه تر گشتم

بیا به بند اسارت به زور با اجبار                    غلام خیره سرت را غلام ایمان کن

                                        *************

اگـر اسـیر گنـاهان جام دهـم هیـهات             اگر دوباره به شیطان امان دهم هیهات

گدایت آمده با کاسه ی تهی در دست            بــرای بــار هــزارم بیــا و احـسان کـــن 

شعر از: حسین محسنات

باده ی غم در سبوی ماست آقا جان بیا

ذکر نامت  گفتگوی  ماست  آقا جان بیا

تاکه خون عاشقان می جوشد از کرب و بلا

اشک خون آب وضوی ماست آقا جان بیا

خون یک ششماهه امضائیست بر آئین ما

شیعه  بودن  آبروی  ماست  آقا جان بیا

یک محرم  بهر  خودسازی  کفایت  میکند

غیر از این مشکل زخوی ماست آقا جان بیا

ظهر عاشورا به ما درس شهادت داده است

راه عزت سمت وسوی ماست آقا جان بیا

کاش ما هم کربلا بودیم و پرپر می شدیم

اربا"  اربا   آرزوی  ماست  آقا  جان   بیا

کاش راس ما به روی نیزه ها جا می گرفت

لایق خنجر  گلوی  ماست آقا  جان  بیا

خوش به حال آنکه چون ارباب سر بنهاد و رفت

راه زینب  پیش  روی   ماست  آقا   جان   بیا

حسین محسنات

صدای پای غریبی زدور می آید
دوباره لحظه ی ناب حضور می آید

دوباره بی سر و پا می شود دل مجنون
دوباره بر سر شوریده شور می آید

خبر رسیده طلوع سپیده نزیک است
به ظلمت دل ما باز نور می آید

رسیده پیرهنی دیده ها چراغان شد
به کلبه ی غم و ماتم سرور می آید

صبور باش که یک جمعه از همین ایام
ز پشت پرده ی غیبت صبور می آید

جوانیم سپری شد اجل امانم ده
به چشم خویش ببینم ظهور می آید

حسین محسنات

این دیده را ساحل دریاچه کرده ایم

عمریست غیر گریه در اینجا چه کرده ایم ؟

عاشق به پای دلبر خود سر نهاده است

ما پای عشق بازی مولا چه کرده ایم ؟

عاشق شهید میشود و باز غرق خون

گوید خجل برای تو آقا چه کرده ایم؟

عاشق شهید کرب و بلای حسین بود

ما جز طواف کعبه ی آنها چه کرده ایم ؟

عاشق تمام عمر گرفتار دلبر است

ما غیر حرف ، غیر تماشا چه کرده ایم ؟

شرمنده از حال پریشان زینبیم

ما در قیاس زینب کبری چه کرده ایم ؟

وهابیان بیاد علی اصغر حسین

ششماهه میکشند ولی ما چه کرده ایم ؟

در روضه ی قرائت قرآن به روی نی

با من بگو که قاری خود را چه کرده ایم ؟

عمریست در برائت با اهل کوفه ایم

اما برای یوسف زهرا چه کرده ایم؟

آن عاشقان ولی خدا را به نی زدند

ما عاشقان ولی خدا را چه کرده ایم ؟

بر لب نوای العجل و در عمل ولی

تا که شود ظهور محیا چه کرده ایم ؟

حسین محسنات

دلم چقدر پر و بال می زند  سویت

دلم قرار ندارد  مگر سر کویت

چه می شود که دراین حال و روز بیماری

خبر دهی که می آیی .... که می رسد بویت

چه می شود که برای فقط دو سه لحظه

یواش بگذری آخر که بنگرم رویت

چه می شود که دم مردنم صدا بزنند:

نگاه کن که عزیزت نشسته پهلویت

چه می شود که پس از عمری انتظار و امید

سرم قرار بگیرد به روی زانویت

چه می شود شب اول که می روی در قبر

برات سبز ببندند دور بازویت

ولی دریغ ... کجا من ؟  کجا شفاعت تو؟

که آرزوی بزرگی است دیدن رویت

شعر از : میثم امانی