ما را بنشان، زیر پر و بال خودت

یک قدر برس به وضع و به حال خودت

هر چند فدک، گرفته شد؛ چیزی نیست

مادر   فدکِ هستی من مال خودت

.....

حق امت، حق ولیّ را بردند

توحید به شکل عملی را بردند

دعوا به سر فدک نبوده آخر

طومار ولایت علی را بردند

...........

ظلم است، کتک به یاس نیلی بزنند

شلاق و لگد، به هر دلیلی بزنند

دست پدرت بسته، کجایی مهدی؟

نگذار به مادر تو سیلی بزنند

.........

بوی پدرت می آید، غصه نخور

او پشت درت می آید، غصه نخور

تنهایی در بقیع سخت است ولی

دارد پسرت می آید، غصه نخور

........

روزی، نظر فاطمه برمی گردد

دیگرهنر فاطمه برمی گردد

تا اجر مصائب پدر را بدهد

مهدی، پسر فاطمه برمی گردد

شاعر : میثم امانی

هم آب و هوا برایتان میگرید

هم ارض و سماء برایتان میگرید

هم کوه میان روضه ات میلرزد

هم شاه و گدا برایتان میگرید

هم دیده صاحب الزمان هرشب و روز

هم دیدهی ما برایتان میگرید

بیمار اگرچه ارمنی هم باشد

از بهر شفا برایتان میگرید

 در هر شب جمعه مادرت می آید

در کرب و بلا برایتان میگرید

گه بر سر تل و گه به مقتل زینب

در سعی و صفا برایتان میگرید

در روضه ی تنهائیتان تیر جدا

شمشیر جدا برلیتان میگرید

آن نیزه که بوسه ها زده بر بدنت

از خون شما برایتان میگرید

در گودی گودال نفهمیدم من

این شمر چرا برایتان میگرید

حسین محسنات

گرد و خاکی ز دور میبینم        آفتـابی ز دور می تـابـد

همره صد هزار قافله دل          کاروان حسین می آید

                       --------------------

بوی عطری عجیب می آید        کاروان نه که باغی از گاها

گوئیا از بهشت خلد برین          پا نهاده به خاک کرب و بلا

                       --------------------

دسته دسته ملائک آمده اند        تا که خاک قدم به دیده نهند

ذره ای خاک راه قافله را               از برای بهشتیان ببرند 

                       --------------------

عطر و بویی محمدی دارد            چه جوان دلاوری دارد

اشبه الناس خّلقً و خُلقً            یا که اصلا پیمبری دارد

                       --------------------

علمی بر فراز بیرق ها               بر سر دوش اشجع الناس است

حرم آرام کودکان در خواب          تکیه گاه خیام عباس است

                       --------------------

آرمیده میان گهواره                     شیرخواری شبیه قرص قمر

در کنارش رباب می خواند            ای فدای لبان تو مادر

                       --------------------

آن طرف تر رقیه با خنده             میزند بوسه بر رخ بابا

پدر اورا گرفته در آغوش              میزند شانه گیسوانش را

                       --------------------

از پس پرده ای ز هودج نور           عمه ی کاوان هویدا شد

هرکسی بود گرد محمل او           دست بر سینه اش زدو خم شد

                       --------------------

غرق در عزت و جلال و شکوه         گشت خاتون پیاده از محمل

دست بر شانه ی علی اکبر           پا رکابش شده ابو فاضل

                       --------------------

خــیمه زد کــاروان ثارالـلـه              علـم بیـرق و کـتل بر پا

چند روزی گذشت تا که رسید         غربت عصر روز عاشورا

                       --------------------

علم افتاده بر زمین اما                   نیست آثاری از علمداری

یک طرف مشک یک طرف سقا        خیمه ها غرق در عزاداری

                       --------------------

کاروان جای یک سبد لاله             دشتی از لاله های پرپر داشت

خیمه ها جای یک علی اکبر          حال یک کربلا پیمبر داشت

                       --------------------

از دم تیر تیغ و سر نیزه                گشته پر گل زمین کرب و بلا

نا نجیبی سوار آورده                    تا بگیرد گلاب قاسم را

                       --------------------

ناقه های برهنه آوردند                  تازیانه زدند زینب را

عمه ی خیمه ی بنی هاشم          مانده بین حرامیان تنها

                       --------------------

نه عمویی کنار عمه رسید            نه عصایش دو دست اکبر بود

آنکه هر دم کنار زینب بود             بین گودال پاره پیکر بود

                       --------------------

حمله بر خیمه گاه آوردند             همه آتش به آشیانه زدند

عوض بوسه و نوازش ها              سیلی و ضرب تازیانه زدند

                       --------------------

ناله میزد رقیه در آتش               سوخته گیسوان ما بابا

در شلوغی مرا رها کردی            رفته ای روی نی چرا بابا

حسین محسنات

آهش زمین کوفه را غم بار می کرد

از فرط غربت تکیه بر دیوار می کرد

شرمنده بود و خسته بود و دل شکسته

بهر کسی گوئی دعا بسیار میکرد

شرمندگی در دیده گانش موج میزد

با نا امیدی زیر لب تکرار میکرد

کوفه نیا کوفه نیا امروز در شهر

با هر که حرفت را زدم انکار میکرد

کوفه نیا من با دو چشم خویش دیدم

آهنگرش هم روز هم شب کار میکرد

بازار تیر و تیغ و نیزه داغ داغ است

هرکس به امید تنت انبار میکرد

آنکه برایت نامه ها میداد هر روز

امروز بر قتل شما اسرار میکرد

پیر و جوان این جماعت بی وفایند

عبد خدا نه بنده ی سیم و طلایند

دیروز مشتاق وصال یار بودند

امروز هم پیمانه با اهل زنایند

آقا نیا این قوم قصد جنگ دارند

در انتظار کشتن طفل شمایند

من از سر بارار ها فهمیدم اینها

پایش بیفتد بی حیای بی حیایند

حسین محسنات

باز هم عطر سیب می آید           این زمین باز آسمانی شد

باز در روضه های هر خانه            وقت یبن الشبیب خوانی شد

                            --------------------

اهل عالم بگوش بار دگر              فرصت نوکری فراهم شد

بعد از آن انتظار طولانی               عاقبت نوبت محرم شد

                              --------------------

گفت آن رهرو طریقت ما                 این محرم حیات اسلام است

محفل روضه ،خون سرخ شهید         رازهای ثبات اسلام است

                            --------------------

ای حسین شیعیان ایرانی             هرچه دارند از محرم توست

عزت و اتحاد و آزادی                      همه از لطف پرچم غم توست

                            --------------------

با تاسی به انقلاب شما               ما بریدیم دست استکبار

سوخت آن لانه های جاسوسی      برملا گشت فتنه ی بد کار

                            --------------------

در همه صحنه ها نشان دادیم         که جدا از مرام نامردیم

ننوشتیم نامه ها خودمان              تا حریم شما سفر کردیم

                            --------------------

خاک ایران همه سرای شماست        امشبی را بیا عبور کنیم

خاطــرات  محـــرم  شــهر                 بهبهان را کمی مرور کنیم

                            --------------------

در همین بهبهان زمانی که              خواندن روضه سخت تاوان داشت

روضه هایت حسین بر پا بود             سینه ها نور پاک ایمان داشت

                            --------------------

با دم ناظم الشریعه ی تو                همه رفتیم در سفینه ی تم

بـا احــادیـث ارجــانـی ها                شد همین شهر ما مدینه ی تو

                            --------------------

یاد آن روز های رفته بخیر                همه سینه زن شما بودیم

بین آن دسته جات و هیئت ها         مثل مرغی زتن رها بودیم

                            --------------------

کوچه ها بوی کربلا می داد               عطر هر خانه بوی نذری بود

نوحه میخواند حق پرست و همه       سینه ها بود در غم تو کبود

                            --------------------

پهلوانان شهرمان همگی               نوکران محرمت بودند

دسته ی کاوانسرا جمله              غرق در شور ماتمت بودند

                            --------------------

از خود صحن حضرت شافضل           تا خود حیدر ابن موسی ما

بر سر و سینه میزدیم آن دم            مهر میشد برات کرب وبلا

                            --------------------

در میان سه سنگ خوانی ها          سنگ عباسرا به سینه زدیم

هر محرم به عشقتان مولا              دو دمه واحد و زمینه زدیم

                            --------------------

تا که ناقوس یک نبرد زدند             شهر آرام ما چه غوغا شد

بر بلندای تکیه ها  علم                یک قدم تا بهشت بر پا شد

                            --------------------

حاصل نوکری برای شما               حاصل اشک دیده و دل خون

حاصل آن جوان سینه زنت          شد شهید جزیرهی مجنون

                            --------------------

سنگر جبهه ها به ما آموخت         که تو بابای ما جوانانی

هر جوانی به عشق روح الله          شد علی اکبر جمارانی

                            --------------------

بهر لبیک حرف رهبرمان              همگی عابس و حبیب شدیم

پای هل من معین غربت او          همه در خون خود خضیب شدیم

                            --------------------

غربت چارشنبه ی پیروز              شد شبیه غروب ثارالله

ان همه نو نهال غرق بخون          همگی قاسمند و عبدالله

                            --------------------

کربــلای شلمچــه و فــکه                    بود سر تا سرش تماشایی

خاک پاکش چه عطروبویی داشت        از بقایی ، ستونه ،  دانایی

                            --------------------

ای فدایت هزارو صد لاله                 ما به سر شوق کربلا داریم

گر شوی باز هم تک و تنها               ما همه مسلم وفاداریم

                            --------------------

ما زتو دل نمی کنیم آقا             ما زنسل دقایقی هستیم

بهر فتح الفتوح خیبرها             همه همرزم صادقی هستیم

                            --------------------

طول تاریخ ما نشان دادیم           با محرم چه درس ها دیدیم

آخرین درس مکتب سرخت          درس خون را چه خوب فهمیدیم

                            --------------------

ماهمه غرق در تولائیم              از ولایت همیشه می خوانیم

پای سید علی خامنه ای           تا طلوع ظهور می مانیم

                            --------------------

باز مردم محرم آمده است            قدر دانید این همه غم را

مثل اجدادتان شما هم باز           خوب برپا کنید پر چم را

حسین محسنات

تا که غم در سینه ی ما جا گرفت                    ذکر یا مولای ما بالا گرفت

عاشقان مدحوش و شیدای علی                     محور هستی تولای علی

خالق منان به عشق مرتضی                          آفریده هستی و افلاک را

عرش را با نام او زیبنده کرد                             یا علی گفت وجهان را زنده کرد

گفت بر آدم تو را کردم نبی                              پس ولی عالمیان شد علی

با علی آباد هر ویرانه شد                                آتش نمرود هم گلخانه شد

نوح در سودای آن طو فان سخت                     نام او را برد طوفان وانشست

ذات او در اصل ذات کبریاست                           بین انسان است و از انسان جداست

سوره ی قدر است قدر عزتش                         شان انسان است شان حیبتش

عدل افتاده به پایش از ادب                              وصله دارد جامه ی شاه عرب

در احد جانش سپر شد مرتضی                       تا نگیرد زخم جسم مصطفی

جنگ خندق صحنه ی جولان او                        عالم و  آدم  همه  حیران  او

عبدود را کشت عالم شد خموش                      بانگ تکبیر خدا  آمد به گوش

تک سوار صحنه های کارزار                             صاحب شمشیر تیز ذوالفقار

بعد پیغمبر چرا مظلوم شد                               عالمی از علم او محروم شد

بود   در  ایام  تنهایی  او                                   در دو چشمش خار تیغی در گلو

چاه کوفه یار شبهای علی                               همنشین درد و دلهای علی

بی وفایی ها علی را خسته کرد                      حیدر کرار را کت بسته کرد

دست بسته شیر حق را می برند                      پیش چشمش هستی اش رامیزنند

داد تیغ  ابن ملجم   خاتمه                                   بر فراغ مرتضی و فاطمه

تیغ زهر آگین به فرقش جا گرفت                       جان مولا را غم زهرا گرفت

حسین محسنات

ای نام تو زیبا ترین                   شیدای تو رسوا ترین

عشق تو با جانم اجین              ای اولـیـن و آخـریـن

                      مرآت رب العالمین

                      مولا امیر المومنین

ای عـلـت معـلـول ها                ای باور مجهول ها

مجنون ترین بهلول ها               در وادیت معمول ها

                      مستی عشقت آتشین

                      مولا امیرالمومنین

کعبه ولادت گاه تو                 مسجد شهادت گاه تو

عالم عبادت گاه تو                 همواره حق همراه تو

                      خاکی ترین بالا نشین

                      مولا امیرالـمومنـین

راهت صراط المستقیم             و خُلقِکَ خُلقٍ عَظیم

و قـَـلبـِـکَ قَلـبٍ سَــلیم            برما کرم کن یا کریم

                      تفسیر قرآن مبین

                      مولا امیرالمومنین

لـفـظ کلامــت دلربـا             صوم و صلاتت بی ریا

ای عرشیان را رهنما           ای جـلوه ی نــور خــدا

                      ای پای تا سر در یقین

                      مولا امیـرالمـومنـیـن

بازوی تو خیبر گشا             خشم تـو خشم کبریـا

بـهر تـو جبار سماء             توصیف کرده لا فتی

                      نامت شجاعت آفرین

                      مـولا امیر المـومنیـن

در سجده های اعتکاف          در بین احرام و طواف

یا در جهاد و درمصاف            هرگز نـداری انعـطاف

                      رفتار تو معیار دین

                      مولا امیر المومنین

ای بهترین فـریـاد رس             تو جنتی ما خار و خس

ای حب توهمچون نفس           قدر تو را نشناخت کس

                      ای دردوعالم بی قرین

                      مـولا امیرالمـومـنیـن

آقا تویی مولا تویی              ما قطره و دریا تویی

بر خاکیان بابا تویی             آرامـش زهرا تـویی

                      همتای زهرا برزمین

                      مـولا امـیرالمـونـیـن

حسین محسنات

مرحم به زخمهای دل مضطری بزن

یک شب بیا به خانه ی قلبم سری بزن

گر آمدی و باز در خانه بسته بود

در خواب مانده ایم دوباره دری بزن

از یاد رفته ای صبوری دگر بس است

 امشب بیا و سیلی درد آوری بزن

تا اندکی درد تو افتد به جان ما

بر نوکرت یک تشر آخری بزن

تنبیه تو حواس مرا جمع میکند

با این زدن دوباره مرا میخری بزن

عمریست جای یار تو سربار بوده ام

در زیر پای خسته یتان خار بوده ام

تنهاترین حجت ارض و سماء تویی

مظلوم تر از همه ی اولیاء تویی

بر زخمهای قلب غمینت نمک منم

با این وجود مرحم هر زخم ما تویی

آن بی وفا که کرده شما را رها منم

آن با وفا که باز نکرده رها تویی

خو کرده با غیبت کبری یتان منم

زندانی غربت بی انتها تویی

گریان روضه های شه کربلا منم

امروز مبتلای به کرب وبلا تویی

باید خودت برای ظهورت دعا کنی

تنها کسی که هست به فکر شما تویی

چشمت به راه بلکه کسی یاریت کند

در راه انتقام علمداریت کند

ای ذوالفقار خفته ی حیدر صبور باش

آرام جان خسته ی مادر صبور باش

ایوب صبر یوسف تنهای فاطمه

غیبت دگر رسیده به آخر صبور باش

در پیش دیدگان خداوندیت اگر

در خون نشسته دین پیمبر صبور باش

دیدی اگر که امت اسلام واحده

تن داده بر قتال برادر صبور باش

کردند شیعیان رهایت یکی یکی

در موج فتنه های مکرر صبور باش

در این زمانه دین هدف تیر فتنه هاست

دیدی جوان تو شده اکبر صبور باش

آقا دمشق نیا و یا جان مادرت

با گریه های زینب مضطر صبور باش

این روزها سوریه صحرای کربلاست

دیدی تو شیرخواره ی بی سر صبور باش

تا میزنی گریز به آغوش یک پدر

تا می رسی به حنجر اصغر صبور باش

وقتی رسید روضه به گودال قتلگاه

وقتی رسید نیزه به حنجر صبور باش

چیزی نمانده باز علم ها به پا شود

عالم دوباره صحنه ی کرب و بلا شود

حسین محسنات

این دیده را ساحل دریاچه کرده ایم

عمریست غیر گریه در اینجا چه کرده ایم ؟

عاشق به پای دلبر خود سر نهاده است

ما پای عشق بازی مولا چه کرده ایم ؟

عاشق شهید میشود و باز غرق خون

گوید خجل برای تو آقا چه کرده ایم؟

عاشق شهید کرب و بلای حسین بود

ما جز طواف کعبه ی آنها چه کرده ایم ؟

عاشق تمام عمر گرفتار دلبر است

ما غیر حرف ، غیر تماشا چه کرده ایم ؟

شرمنده از حال پریشان زینبیم

ما در قیاس زینب کبری چه کرده ایم ؟

وهابیان بیاد علی اصغر حسین

ششماهه میکشند ولی ما چه کرده ایم ؟

در روضه ی قرائت قرآن به روی نی

با من بگو که قاری خود را چه کرده ایم ؟

عمریست در برائت با اهل کوفه ایم

اما برای یوسف زهرا چه کرده ایم؟

آن عاشقان ولی خدا را به نی زدند

ما عاشقان ولی خدا را چه کرده ایم ؟

بر لب نوای العجل و در عمل ولی

تا که شود ظهور محیا چه کرده ایم ؟

حسین محسنات