استقامت گامهای استوار زینب است

صبر عالم قطره ای از چشمه سار زینب است

او دعا کردست ما در روضه آهی میکشیم

حال ما در امتداد حال زار زینب است

بی قراری پیشه کرد و رنگ آرامش ندید

این طریق بی قراری خود قرار زینب است

در اسارت با جسارت باز قامت خم نکرد

کوه مبهوت از شکوه اقتدار زینب است

سیل اشکش نقشه های فتنه را بر آب کرد

فاطمه ام البکاء ، آموزگار زینب است

زن نگو هر آینه در جلوه ای از حیدر است

خیبر او شام و خطبه ذوالفقار زینب است

با قیامش آیه آیه کربلا تفسیر شد

هفت بطن عاشقی در عمق کار زینب است

کس نمی داند چهل منزل چه آمد بر سرش

کوچ کوچه، شام و کوفه رازدار زینب است

تا به دنیا بود بر قلبش مصیبتها نشست

حال هنگام جسارت بر مزا زینب است

باز هم در بین نامردان شامی بیکس است

گوئیا هر روز ، روز کارزار زینب است

کو حسینش، کو علمدارش، چه شد پیغمبرش

غربیت و تنهایی و غم یار غار زینب است

غم مخور بانو اگر ایل و تبارت رفته اند

در عوض امروز شیعه پاسدار زینب است

ما همه عباس های جان نثارت میشویم

دلبر ما شهریار نی سوار زینب است

دم ز مولا میزنیم و راه عزت میرویم

خوی ذلت ناپذیری یادگار زینب است

خوب میدانیم در این راه سخت عاشقی

هرکه بی سر سد مرید تاجدار زینب است

حسین محسنات

شعری با گویش محلی(لری)

حسین هَم محرم وابِیدِه دِلُم سیوِسَّی

حسین به عشق تو گناهِلُم پِرِسَّی

حسین اِسمِت که اِییای گناه شَرم اِیکنِه

حسین اَ غم تو دل هَر رو زَخم اِیکنِه

حسین تموم جوونیم وِ پات گِذشت

حسین روز به روزُم مثل عاشورات گِذشت

حسین نومت که اِییای غیرتُم وِ جوش اِییای

حسین وقتی ایگُوم حرم حرفی سِیم نِیای

حسین وِ قُربون خدا بِرَم که آفریدت

حسین بِنازُم وِ مادری که پَروریدت

حسین زندگیم با تو شرینَه بی تو نُنُم چِه کِنُم

حسین اَ بِهِشتَم بِدِنُم بی تو نُنُم چِه کِنُم

حسین مَحْلی دِلُم اِیخوی بِوینِمِت

حسین چِه ایتَرسُم بِمیرُم نِبینِمِت

صادق خاتم پور

منم همون بنده ای که یه عمریه از تو دورم              

گناه داده فریبم گرفته فهم و شعورم

منم همون بنده ای که زمزمه بر لب ندارم               

دلم سیاه سیاهه ناله ی یا رب ندارم

گذشت عمر جوانی منم که بودم فراری                   

چیزی بدستم نیامد بغیر مستی و خواری

تو مالک عرش اعلی تو پادشاه زمینی                    

تو صاحب جنه و نار تو ارحم الراحمینی

اگه گناهم زیاده به وسعت ریگ صحرا                      

امید دارم ببخشی من از تو دارم تمنا

نماز و آه شبانه  دعا و ذکر و مناجات                       

نصیب ما هم بگردان گشاده کن درب حاجات

نصیب ما هم بگردان روزای بی معصیت را                

که روز عید است با رب برای ما رو سیا ها

به رو سیاهت عطا کن مزار ارباب بی سر                

یه اسلام علیک پایین پاهای اکبر

به رو سیاهت عطا کن گریه هرصبح وهرشب           

  اشک امام زمانی برای غم های زینب


شاعر:حسین محسنات

دوباره سینه ی تنگم بهانه می گیرد               بیا  و  درد دلم  را دوباره  درمان  کن

بیا و نیمه شبی یا سحر گهی مولا                مرا به بزم مناجات خویش درمان کن

                                          *************

تمام عمر جوانی گذشت در غفلت                دگـر نمانـده نشانی ز پـرده ی عصـمت

فرو رفته  ترینم به ورطه ی  ظلمت                 به نور خوف و رجاء سینه ام چراغان کن

                                         *************

مسیر پر فتن و کوله بار من خالی                نمانده بهر مناجات حال و احوالی

بیا و معجزه ای کن شکاف ده دل را               گناهکار ترین را ز نو مسلمان کن

                                        *************

به اختیار خودم رو سیاه تر گشتم                 گناه کردم و هر دم تباه تر گشتم

بیا به بند اسارت به زور با اجبار                    غلام خیره سرت را غلام ایمان کن

                                        *************

اگـر اسـیر گنـاهان جام دهـم هیـهات             اگر دوباره به شیطان امان دهم هیهات

گدایت آمده با کاسه ی تهی در دست            بــرای بــار هــزارم بیــا و احـسان کـــن 

شعر از: حسین محسنات

این دیده را ساحل دریاچه کرده ایم

عمریست غیر گریه در اینجا چه کرده ایم ؟

عاشق به پای دلبر خود سر نهاده است

ما پای عشق بازی مولا چه کرده ایم ؟

عاشق شهید میشود و باز غرق خون

گوید خجل برای تو آقا چه کرده ایم؟

عاشق شهید کرب و بلای حسین بود

ما جز طواف کعبه ی آنها چه کرده ایم ؟

عاشق تمام عمر گرفتار دلبر است

ما غیر حرف ، غیر تماشا چه کرده ایم ؟

شرمنده از حال پریشان زینبیم

ما در قیاس زینب کبری چه کرده ایم ؟

وهابیان بیاد علی اصغر حسین

ششماهه میکشند ولی ما چه کرده ایم ؟

در روضه ی قرائت قرآن به روی نی

با من بگو که قاری خود را چه کرده ایم ؟

عمریست در برائت با اهل کوفه ایم

اما برای یوسف زهرا چه کرده ایم؟

آن عاشقان ولی خدا را به نی زدند

ما عاشقان ولی خدا را چه کرده ایم ؟

بر لب نوای العجل و در عمل ولی

تا که شود ظهور محیا چه کرده ایم ؟

حسین محسنات

باز هم شورشیست در دلها

باز در گل نشسته محمل ها

باز ذکر تو حضرت صادق

گشته نقل تمام محفل ها

وسعت بیکران تویی مولا

آشکار و نهان تویی مولا

ما همه جملگی زمینیم و

بهر ما آسمان تویی مولا

هرچه داریم از کرامت توست

همه از لطف بی نهایت توست

حوزه ی علمیه عنایت توست

قلب شیعه پر از روایت توست

تو چه زیبا نماز میخواندی

غرق سوز و نیاز میخواندی

آیه آیه به ناز میخواندی

گوئیا بر فراز می خواندی

محو در ذات کبریایی تو

جابر آمد شود فدایی تو

سلمی و کمیت و ابن عفان

همه گرم غزا سرایی تو

می گرفتی در شب خاموش

کیسه های طعام را بر دوش

نیمه شب ناشناس میرفتی

مثل جدت امیر برقع پوش

مثل حیدر غریب و بی یاری

بین نا مردمان گرفتاری

کوچه های مدینه قاتل تو

چه دل پر ز غصه ای داری

در همین کوچه مرتضی افتاد

مادرت فاطمه ز پا  افتاد

حال در کوچه ها تو را بردند

قرعه این بار بر شما افتاد

پا برهنه  در پی مرکب

میدویدی تو در سیاهی شب

کو عبایت ، عمامه ات چه شده

شده ای مثل عمه ات زینب

گرچه آتش گرفت بیت شما

گرچه بردند پا برهنه تو را

گرچه جانت به لب رسید اما

نیست روزی شبیه عاشورا

دخترت را حرامیان نزدند

بر تنت نیزه بی امان نزدند

شمر بر سینه ی شما ننشست

بر لبت چوب خیزران نزدند

حسین محسنات

معلوم شد حقیقت معنای مرد چیست

بنگر به کربلا که بفهمی نبرد چیست

بیتاب می شوی بخدا، آب می شوی

سرّ زبانِ تشنه، سرِ آب سرد چیست؟

ای کوفه ، ای مدینه و ای مکه درک کن

جام شراب و جای سگ و تخته نرد چیست

سیلاب سیلی آمد و باد کتک گرفت

تنها رقیه بود که فهمید درد چیست

حالا سری به نیزه و حالا زنی اسیر

این چشم های خیره گرِ دوره گرد چیست؟

هی گفت از حسین و هی گفت از حسین

زینب نگفت: سهم من از این نبرد چیست!

شعر از : میثم امانی

دلم گرفته از این روزهای دور از تو

خودت بگو چه کند قلب ناصبور از تو؟

درست، هم قد سی سال رنج فردوسی است

نوشته ام سر گهواره تا به گور از تو

صلاح آمدنت ، دست رودکی هم نیست

سخن چگونه بگوید دوچشم کور از تو؟

دلم خراب دوبیتی است مثل تو، طاهر

نه دشتی از سرمن رفته و نه شور از تو

چراغ عمر نظامی شکست، پشت شکست

بقای عمر تو باشد، بلا به دور از تو

نه حافظم که بنالم، نه سعدی ام عاشق

نه طرح نو بلدم من  نه وصف حور از تو

نیامدی که مرا مولوی کنی  یا شمس

چگونه نور بگیرم، چگونه نور از تو؟

تمام زردی خیرات شاعران از من

کمال سرخی اندیشه شرور از تو

من احتیاج به خیام دیگری دارم

که حق خویش بگیرم ولی به زور از تو

شعر از : میثم امانی

اگرچه خوش به شب و روز ما نمی گذرد

زمان، همیشه به سود شما نمی گذرد

تقاص دشمنی اهل بیت، سنگین است

خدا ازاین همه جور و جفا نمی گذرد

قبول توبه آدم، به چارده شرط است

امام اگر که نخواهد، خدا نمی گذرد

شهیدِ شاهدِ اول؛ علی  علی مولا

بدون اذن تو، آب و هوا نمی گذرد

چقدر ساده گذشتیم از کنار بقیع

خدا که ساده ازاین ماجرا نمی گذرد

اگر که کفر بورزی به آیه های خدا

مجال می دهدت منتهی نمی گذرد

فدای حضرت مهدی که مطمئنم من

به شیعه می نگرد، بی دعا نمی گذرد

هنوز اول خط است، منتظر باشید

که راه قدس جز از کربلا نمی گذرد

شعر از : میثم امانی