دوباره آمده بویت کجایی؟
دلم پر می کشد سویت کجایی؟
ندیده، عاشق روی تو گشتم
ندیدم آخرش رویت کجایی؟
غریبی و اسیری و جدایی
به دام افتاده آهویت کجایی؟
صدایت کردم و پاسخ نیامد
کجایی جان عمویت کجایی؟
مرا دیوانه کرده نیمه شب ها
می آید بوی شب بویت کجایی؟
فرستادم به دنبالت، نبودی
شده زخمی پرستویت کجایی؟
تو طاووس بهشتی هایی آقا
فدای طاق ابرویت کجایی؟
دلم می خواهد اینکه یک شب آخر
نهم سر روی زانویت کجایی؟
شعر از : میثم امانی
دلم چقدر پر و بال می زند سویت
دلم قرار ندارد مگر سر کویت
چه می شود که دراین حال و روز بیماری
خبر دهی که می آیی .... که می رسد بویت
چه می شود که برای فقط دو سه لحظه
یواش بگذری آخر که بنگرم رویت
چه می شود که دم مردنم صدا بزنند:
نگاه کن که عزیزت نشسته پهلویت
چه می شود که پس از عمری انتظار و امید
سرم قرار بگیرد به روی زانویت
چه می شود شب اول که می روی در قبر
برات سبز ببندند دور بازویت
ولی دریغ ... کجا من ؟ کجا شفاعت تو؟
که آرزوی بزرگی است دیدن رویت
شعر از : میثم امانی
استقامت گامهای استوار زینب است